oh wait! white 😶

Είθισται να χρωματίζεσαι από τους γύρω σου, από όσα λένε, από όσα κάνουν, από όλα όσα πιστεύουν κι αν νομίζεις πως μόνο οι σκύλοι και τα αφεντικά του τείνουν να μοιάζουν ολόιδιοι με το καιρό, ρίξε ένα βαθύ βλέφαρο σε μια καφετερία και αγνάντεψε στα σοβαρά μια παρέα κοριτσιών, αγοριών κι όλων των φύλων και φυλών, παντός είδους φαμίλιας.

Κι αν ταιριάζουν οι μπογιές σας, θα ανακατευτούν, αν όχι πάλι, κάποιες θα ηττηθούν και θα χαθούν κάτω απ’ τις άλλες, πρόσωπα και φωνές καταδικασμένες να ξεχαστούν σε τροχιές μακρινές, πέρα των υπολοίπων σωμάτων που τραβολογούν το ένα τ’ άλλο πέρα δώθε, ελπίζοντας σε μια αέναη γυροβολιά, αγνοώντας, φυσικά, το αναπόφευκτο σχίσμα στο δίχτυ που πατούν και την επακόλουθη πτώση, χαμό ή όπως το ονομάσει κανείς αφού δεν υπάρχει στα αλήθεια σταθερό σημείο αναφοράς για να ορίσει κανείς το προς τα που θα συντριβούν τα πάντα, για πάντα εκτός από εκείνο που όλες μαζί ορίσαν, από μόνες τους κάπου, κάπως, κάποτε, σε μια αρχή, αυθαίρετη κι αυτή.

Μα κάπου ανάμεσα στο τέλος και στην όποια πρότερη ή μελλούμενη αυτή αρχή, όλα τα χρώματα που προλαβαίνει το καπάκι-σαπάκι του καθενός μας να πασαλειφτεί, είναι κι ο λόγος, ο ντόρος κι η φάση, ολάκερο το σκηνικό στο σύνολο μιαμόρ κι αν κάτι αξίζει να καταγραφεί, θα ‘ναι εκείνο χρώμα που πρόλαβε να σε φορέσει. Κι αν όχι πάντα το ίδιο, τι σημασία έχει, it’s all good και τσοκέι baby.

Άσπρο σαν είναι απλώς, όχι ότι πειράζει, ότι χρώμα κι αν τ’ ακουμπήσει, καθόλου να μην το αγγίζει μοιάζει, διόλου σαν να μην τ’ αλλάζει κι αν κάποιος άδικα του πει πως ένα τίποτα του φαίνεται και πως μαζί του κανένα λόγο, συμφέρον ή αφορμή δεν βρίσκει πια παρεά του να αράζει, ή αν λευκό κι ουδέτερο του λέει πως γίνηκε, αδιάκοπα όταν το κράζει, ίσως είναι που δεν μπορεί να δει και δεν μπορεί να καταλάβει ότι εκείνο εκπέμπει όλα του τα χρώματα, εκτός από όποιο τυγχάνει δίπλα του, κάθε φορά που το αγναντεύουν.

γαλάζιο, φουξ, μπορδοροδοκόκκινο ή καναρινί, εξαρτάται όχι απο το μάτι σου μα απο την διάθεση και τη στιγμή κι αν κάτι ξεμείνει στο κάτω κάτω, δεν θα ‘ναι και για πάντα εκει.

 

Leave a comment